برای اینکه بیشتر به خود پرستی و آرمانهای ضد انسانی یهود پی ببریم خوب است چند جمله ای از این کتاب را به دقت مطالعه کنید.

1- روز ، دوازده ساعت است.

در سه ساعت اول آن خدا شریعت را مطالعه می کند.

در سه ساعت دوم احکام صادر می کند.

در سه ساعت سوم هم جهان را روزی می دهد.

در سه ساعت آخر هم با حوت دریا پادشاه ماهی ها است و به بازی می پردازد.

هنگامی که خدا امر کرد " هیکل " را خراب کنند خطا کرده ، به خطاهای خویش اعتراف کرده و به گریه در آمد و گفت :وای بر من که امر کردم خانه ام را خراب کنند و هیکل را بسوزانند.

هرگز خداوند از کارهای ابلهانه و غضب و دروغ بر کنار نیستو(!)

2- قسمتی از شیاطین از فرزندان آدم هستند ، آدم زنی داشت از شیاطین به نام ((لیلیث)) که مدت 130 سال همسر آدم بود ، شیاطین نیز از او متولد شده اند.

انسان می تواند شیطان را بکشد به شرط اینکه خمیر نان عید را از خون غیر یهود بسازد.

3- ارواح یهود ، از ارواح دیگران فضیل تر است ، زیرا ارواح یهود جز خداوند است ! همچنان که فرزند جز پدرش می باشد. روح های یهود نزد خدا عزیز تر است زیرا ارواح دیگران شیطانی و مانند ارواح حیوانات است. زیرا نطفه غیر یهودی، مثل نطفه بقیه حیوانات است.

4- بهشت مخصوص یهود است و هیچ کس به جز آنها وارد آن نمی شوند، ولی جهنم جایگاه غیر یهودیان است و جز گریه و زاری چیزی عاید آنها نمی شود زیرا زمینش از گل و بسیار تاریک و بد بو است.

پیامبری به نام مسیح نیامده و تا حکم اشرا ( غیر یهود ) منقرض نشود ظهور نخواهد کرد. و هر وقت که او بیاید زمین لباس پشمی و نان می رویاند. در این وقت است که سلطه و پادشاهی یهود باز گشته و تمام ملتهای مسیحی در خدمت یهودیان درخواهند آمد! آن زمان هر یهودی دوهزار و هشتصد برده و غلام خواهد داشت.

5- یهود لازم است که املاک دیگران را خریداری کند تا آنها صاحب ملک نباشند و همیشه سلطه اقتصادی برای یهود باشد و چنانچه غیر یهودی بر یهودی تسلط پیدا کند ، یهود باید بر خود گریه کند و بگوید : وای بر ما ، این چه ننگی است که ما زیر دست و چیره خوار دیگران شده ایم.

پیش از آنکه یهود نفوذ و سلطه کامل خود را بدست آورد لازم است جنگ جهانی بر پا و دو ثلث بشر نابود شود، در مدت هفت سال یهود اسلحه های جنگ را خواهد سوزانید و دندانهای دشمنان بنی اسرئیل به مقدار بیست و دو ذرع که تقریبا هزارو سیصد و بیست برابر دندانهای عادی می شود! از دهانشان بیرون خواهد شد. هنگامی که مسیح حقیقی با به عرصه وجود گذارد، یهود آنقدر ثروت و مال خواهد داشت که کلید صندوق هایشان را بر کمتر از سیصد الاغ حمل نتوان کرد!

کشتن مسیح از واجبات مذهبی ما است و پیمان بستن با او یهودی را ملزم نمی کند و روسای مذهب نصرانی و هرکه دشمن یود است باید در روز سه مرتبه او را لعن کرد.

((یسوع ناصری)) (حضرت مسیح علیه السلام) که ادعای پیامبری کرده و نصاری ها گولش را خورده اند، با مادرش مریم که اورا از مردی به نام ((باندار)) به زنا آورده بود. در آتش جهنم می سوزند. کلیساهای نصرانی که در آن سگهای انسان نما به صدا در می آیند به منزله زباله خانه است.

6- اسرائیلی در نزد خداوند بیش از ملائکه محبوب و معتبر است. اگر غیر یهودی یک یهودی را بزند چنان است که به عزت الهیه جسارت کرده است و جزای چنین جسارتی جز مرگ چیز دیگری نیست و باید او را کشت.

اگر یهود نبود، برکت از روی زمین برداشته می شد و آفتاب طاهر نمی شد و باران نمی بارید. همچنان که انسان بر حیوانات فضلیت دارد ، یهود بر اقوام دیگر فضلیت دارد. نطفه ای که از غیر یهودی منعقد شود، مانند نطفه سگ است. اجانب (غیر یهودیان )مانند سگ هستند و برای آنها عیدی نیست زیرا عید برای اجنبی و سگ خلق نشده است. سگ افضل از غیر یهودی است، زیرا در اعیاد باید به سگ نان و گوشت داد، ولی نان دادن به اجنبی حرام است. هیچ قرابتی و خویشی بین اجانب نیست مگر در نسل و خاندان الاغ قرابتی است.

خانه های غیر یهودی به منزله طویله است.

اجانب دشمن خدا و مثل خنزیر قتلشان مباح است.

اجانب برای خدمت کردن به یهود به صورت انسان خلق شده اند .

یسوع مسیح کافر است زیرا از دین مرتد گشت و به عبادت بت پرداخت و هر مسیحی که یهودی نشود بت پرست و دشمن خدا خواهد بود و از عدالت خارج است و انسانی که بر غیر یهود کوچکترین ترحمی روا دارد ، عادل نیست.

غش و خدعه کردن با غیر یهود منع نشده است.

سلام کردن بر کفار ( غیر یهودیان ) اشکال ندارد به شرط آنکه او را مسخره کرده باشد .

7- چون یهود با عزت الهیه مساوی هستند، بنا براین تمام دنیا و هرچه در اوس ملک آنها می باشد و حق دارند که بر آن تسلط کامل یابند، دزدی ازیهودی حرام است و از غیر یهودی جایز می باشد، چون اموال دیگران مانند رملهای دریاست و هرکس زود تر بر آن دست گذاشت او مالک است.

یهود مانند زن شوهر دار است و همچنان که زن در منزل به استراحت می پردازد و شوهر ، رجی او را می دهد بی آنکه در کارهای خارج از منزل با او شرکت کند، یهود هم به استراحت پرداخته و دیگران باید آنها را روزی بدهند.